Jaki miód wybrać?

MIÓD GRYCZANY

Cukiernicy uwielbiają go za podnoszenie walorów smakowych wypieków, zwłaszcza pierników. Jego smak jest słodki, bardzo aromatyczny i ostry. Najlepiej sprawdza się do produkcji miodów pitnych. Jako patoka (plynny) posiada bardzo jasnobrunatną barwę z czerwonym odcieniem. Po skrystalizowaniu staje się jaśniejszy, tworząc kompozycję barw od ciemno-herbacianej do brązowej. Miód gryczany okazuje się skuteczny w zapobieganiu i leczeniu chorób serca oraz układu krążenia, zwłaszcza na podłożu miażdżycowym. Jest także wyjątkowo cenny w leczeniu niedokrwistości z niedoboru żelaza. Wpływa korzystnie na wzrok, słuch i pamięć. Ze względu na znaczną zawartość fruktozy jest polecany dla chorych na cukrzycę insulinoniezależną.

MIÓD ZE SPADZI IGLASTEJ

Nazwany miodem królewskim lub papieskim ze względu na uniwersalne zastosowanie i dużą wartość dla człowieka. Wykazuje łagodne działanie przeczyszczające przy zaparciach lub lekko zapierające przy biegunkach. Po skrystalizowaniu miody spadziowe najczęściej przybierają ciemno-brązową barwę. Ich odcień waha się od szaro-zielonkawej, poprzez brązową, do prawie czarnej. Działają także wspomagająco w chorobach reumatycznych, schorzeniach układu nerwowego, chorobach skóry i przyspieszają gojenie ran. Smak jest słodki, łagodny o lekko korzennym lub żywicznym aromacie. Działa przeciwzapalnie, przeciwdrobnoustrojowo i łagodzi kaszel. Osoby z hipowitaminozą i anemią, zwłaszcza dzieci, powinny je szczególnie rozważyć.

MIÓD LIPOWY

Smak tego miodu to od słodkiego, przez słodko-ostry, ostry, do lekko gorzkiego, charakterystyczny, lekko szczypiący w język. Polecany jest w chorobach serca i układu krążenia. Wspomaga leczenie zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc. Działa łagodnie moczopędnie, skutecznie likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Jego barwa waha się od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistego. Miód ten działa napotnie, przeciwskurczowo, przeciwkaszlowo i wykrztuśnie. Jest aromatyczny i smaczny, a jego zapach przypomina kwitnącą lipę. Jest polecany również w schorzeniach układu nerwowego, stresie i bezsenności.

MIÓD NAWŁOCIOWY

Przede wszystkim poleca się go osobom z nadciśnieniem oraz do pielęgnacji urody. Jest odmianą miodu, która nie cieszy się dużą popularnością, co sprawia, że jest dość trudny do zdobycia. Jego smak jest słodki, z wyczuwalną nutą kwaśno-gorzką. Krystalizuje dość szybko, tworząc apetyczny krem, który łatwo można rozsmarować na pieczywie. Ogólnie zalecany jest przy schorzeniach układu krążenia, prewencji przed miażdżycą oraz pomocny przy nadmiernym streście i wyczerpaniu fizycznym organizmu. Jego barwa jest jasnożółta, a pszczoły wytwarzają go z nektaru kwiatu nawłoci, potocznie zwanego mimozą lub „złotą różgą”.

MIÓD WIELOKWIATOWY

Barwa tego miodu jest różnorodna, od jasnokremowej do herbacianej. Zwykle miody wiosenne są jasne, a letnie ciemne. Jego smak to najczęściej łagodny, uzależniony od pory powstania. Zalecany jest w chorobach serca, naczyń, wątroby, woreczka żółciowego. Otrzymywany jest z nektaru zbieranego z roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i dziko rosnących. Miody pochodzące z pełni lata i jesienne są bogate w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Ze względu na łagodny smak polecany szczególnie dzieciom. Miody wiosenne odznaczają się dużą zawartością cukrów prostych. Sprawdzają się również w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego.

MIÓD AKACJOWY

Barwa miodu akacjowego w stanie płynnym jest zielonkawa, jasnosłomkowa lub jasnobursztynowa. Jest przydatny u chorych z lekkimi postaciami cukrzycy. To także popularny środek słodzący do wielu potraw, napojów, a zwłaszcza do deserów. Ceniony jest również jako środek wspomagający leczenie schorzeń nerek i układu moczowego, a także w zaburzeniach trawienia, stanach zapalnych żołądka i jelit. Po skrystalizowaniu (bardzo wolno krystalizuje, nawet po upływie roku) przyjmuje zabarwienie od białego do kremowo-żółtawego. Jest przede wszystkim cenną odżywką regeneracyjną w stanach wyczerpania fizycznego i umysłowego. Smak jest delikatny, słodki, lekko kwaskowaty.

MIÓD ZE SPADZI LIŚCIASTEJ

Odmiana miodu występuje w Polsce rzadko i pochodzi głównie ze spadzi topoli, brzozy i lipy. Jego barwa to od zielonkawo-herbacianej do jasnobrązowej. Po skrystalizowaniu staje się nieco ciemniejszy, szarobrązowy z odcieniem zielonym do brązowego. Smak jest łagodny z żywicznym posmakiem, może być cierpki. Spadź to słodka ciecz występująca na liściach, pędach i gałązkach. Wytwarzana przez mszyce i inne owady, a następnie pobierana przez pszczoły i przetwarzana na miód. Znajduje zastosowanie w leczeniu stawów, układu moczowego, chorób dróg żółciowych, wątroby i jelit. Zawiera niewielkie ilości witamin A, B2, B6, C, PP i witaminę K oraz olejki eteryczne. Zakres działania jest zbliżony do miodu spadziowego z drzew iglastych.

MIÓD MALINOWY

Ten miód obfituje w olejki eteryczne, co sprawia, że stanowi doskonały dodatek do kąpieli, poprawiając urodę i pielęgnację skóry. Jego kojący zapach przynosi ulgę nerwom, nadając złocistą barwę, która po krystalizacji przybiera biały odcień. Dzieci go uwielbiają, podobnie jak miód akacjowy, a także warto go stosować w schorzeniach górnych dróg oddechowych, przeziębieniach oraz nieżycie żołądka. Kwasy tłuszczowe i betacytosteryny zawarte w tym miodzie przyczyniają się do jego roli jako leku przeciwmiażdżycowego. Jego smak jest łagodny i lekko kwaskowaty, emanujący delikatnym aromatem malin. W przypadku niedokrwistości, działa on rozgrzewająco, napotnie i przeciwgorączkowo, dlatego jest również zalecany.

MIÓD RZEPAKOWY

Bardzo rzadko spotyka się go w postaci płynnej, ponieważ ze względu na dużą zawartość glukozy bardzo szybko krystalizuje. Smak jest bardzo słodki. Barwa tworzy kompozycję jasnych barw, od białej po kremową. Po skrystalizowaniu jest jasnożółty lub kremowy. W postaci płynnej ma kolor słomkowy. Polecany dla cierpiących na choroby sercowe. Najlepszą odżywką dla mięśni jest glukoza, którą właśnie zawiera miód rzepakowy. Witaminy z grupy B, K, C i kwas nikotynowy są również obecne. Znamy także dobrze jego działanie na problemy skórne. Przyspiesza gojenie się ran, chroni przed zakażeniem.

PROPOLIS

Kit pszczeli, czyli propolis, to substancja pozyskiwana przez pszczoły, która ma bardzo silne właściwości antybakteryjne. Lecznicze właściwości obejmują leczenie wrzodów żołądka, jelita cienkiego i grubego, hemoroidów, infekcji pochwy oraz silne działanie antybakteryjne w profilaktyce nadciśnienia, zawałów serca, udarów mózgu, miażdżycy, bolesnych menstruacji, chorób gardła, przeziębień, zapalenia płuc, prostaty. Propolis nazywany jest „wymiataczem wolnych rodników”. Można go stosować również zewnętrznie w postaci okładów.

PIERZGA

Pierzga pszczela to pyłek kwiatowy przetworzony przez pszczoły, stanowiący głównie ich pokarm. Swoje dobroczynne właściwości osiąga dzięki procesowi fermentacji. Pierzga pszczela to bogactwo wielu witamin i minerałów, takich jak witamina A, witaminy z grupy B, a także C, D, E, K, P, PP oraz pierwiastki żelazo, potas, krzem, mangan, siarka. Zalecana dawka dla osoby dorosłej to 30 g. Jedną łyżeczkę produktu zaleca się zalać przegotowaną zimną wodą i odstawić na kilka lub kilkanaście godzin. Najlepiej spożywać rano na czczo.

PYŁEK PSZCZELI

Pyłek kwiatowy to produkt pszczeli zbierany przez robotnice pszczoły miodnej z kwiatów roślin, głównie owadopylnych. Wyróżnia się dużą zawartością witamin z grupy B, cukrów prostych i złożonych, a także aminokwasów, w tym argininy. Pyłek znajduje szczególne zastosowanie w rekonwalescencji, braku apetytu, awitaminozie, schorzeniach układu pokarmowego i wątroby. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie, podnosi kondycję i wzmaga odporność organizmu. Pyłek pochodzący z różnych roślin oraz okresu zbioru wykazuje różnorodne działanie. Najbogatszy w składniki mineralne jest pyłek pochodzący z możliwie jak największej ilości gatunków roślin.